Μέγας - Τελευταία Εδάφια

Eίμαι ευάλωτος ξανα απεναντι μου
ενα στυλο,ενα μπουκαλι και μια στιβα χαρτια
η πενα μου σεισμικη δονηση με επικεντρο την καρδια μου
βουταω βαθια στα αδυτα των συναισθηματων μου
εκει εχει βουτηξει σε ληθαργο η ομορφια μου
εκει γεννιεται το παθος να γραψω
εκει μαθαινω για μενα
εκει φτανω λιγο πιο κοντα στο μηδεν
κι ολα αυτα μεσα σε ενα ψηφιακο ον χωρητικοτητας εβδομηντα λεπτων
αν ολα πηγαν κατ'ευχην
τωρα θα πρεπει να μ'ακους
αν παλι δεν πηγαν αυτη η κολλα θα ξεχαστει μην σε τρομαζει
ο χρονος καλπαζει
η ολη διαδικασια αλλαζει
και η μητερα ποιηση μ'ολα αυτα τριγυρω της σπαραζει
μαθε το πολεμηθηκα
πισωπλατα χτυπηθηκα
κατηγορηθηκα για τον ρομαντισμο μου κι αυτο ποτε μου δεν το απαρνηθηκα
ποτε μου δεν κινηθηκα ανηθικα
ενιωθα απλα σαν ηλιαχτιδα μεσα στην νυχτα
απλα μιλουσα ειλικρινα
ηχογραφησε αυτο που ακους....μαθε για μενα
επενδυσεις χορηγους αυτην την πενα
διαβαζεις εδαφια τελευταια χαμενα
επανω σε τεσσερες εποχες
με τον χιονιά σμιλεμενα
πλεσιομενα με φυλλα
και πνιγμενα μεσα στο μπλε βαφτισμενα
κι ολα αυτα σαν τριανταφυλλα ανθισμενα
αν εχεις προβλημα μ'αυτο σημερα αστο σε μενα
δωσμου την ποιηση πορνη,στην παραδιδω πισω παρθενα


αρνουμαι πεισματικα
δινω πιο προσπαθεια ταυτισεως μ'οτιδηποτε
εκπροσωπώ το παραδοξο
εκσφενδονιστηκa μεχρι το χθες
πηρα μια σταλα εμπνευση μετα μαστουροσα
ναι μουσικε
μαθε να σερνεσαι,να χανεις να ερπεσαι
λαμβανω μηνυματα που δεν λαμβανεις ειτε το δεχεσαι η δεν το δεχεσαι
ειμαι η σταθμη που απολαμβανεις να ονομαζεις πατο
δεν λησμονώ
η πενα γραφει φρενιασμενη στο χαρτι
χαραζει κι αναρωτιεμαι ποση παρανοια μπορω να εκφρασω
οταν ξεχνιεμαι να παρει
συλλαβιστα ψιλαφιζω αυτο το σκοτεινο κελαρι
''πουλαω την τεχνη φτηνα''
σε καποιο δισκογραφικο παζαρι
ριχνω το ζαρι ξανα
κι αλλαζω οψη πριν να σαλπαρει
της τελευταιας μου η ιδεας η αποψη
τωρα κοιταζω το χαρτι σαν της ψυχης μου την κατοψη
κι ετσι παγωνω
να παρει,ο κυβος εριφθει
συνανταω την δυναμη,αλλος την βαφτιζει νταβατζη αλλος σεριφη
σε σκουριασμενα γραμμοφωνα γριφος σε ληθη
υπογραφω τα τελευταια εδαφια
ο γριφος σε ληθη η μηπως μολις εγγενηθη
τρια λεπτα και πενηντα δευτερα ταξιδι αναψυχης στην πανεμορφη ληθη
ανοιξτε σαμπανιες ηλιθιοι
περνω τον ρολο του κακου λυκου και σ'αυτο το παραμυθι
''δωστε χρημα στα ηθη και σεβασμο σ'αυτo που πείθει''
ριξτε με αποψε στην πυρα
γιατι η τεχνη εκει ανηκει